(Uit: Trouw van 9 mei 2009)
Op een kurkdroge vlakte onder Madrid moest een paradijs komen voor de middenklasse. Maar nu staan de hijskranen stil en is ’spookstad Seseña’ een symbool van de crisis in Spanje.
Midden in een woestijnachtig gebied, op een half uur rijden ten zuiden van Madrid, verrijst opeens een woud van appartementenblokken van rode en gele baksteen. Het is het grootste woningbouwproject van Europa dat door één enkele ontwikkelaar is gebouwd. Francisco ’Paco’ Hernando heet hij, bijgenaamd El Pocero, de putjesschepper.
Aan het einde van een verlaten boulevard heeft Hernando een monument opgericht voor zijn ouders. Het paar kijkt in brons vanaf een rotonde uit op het imposante werk van hun zoon, die zij in grote armoede moesten opvoeden. Hernando stilde zijn honger met bananenschillen en kaaskorsten uit de ’vuilnisbakken van de rijken’. Dat schrijft hij in zijn autobiografie, waarin hij uitlegt hoe hij één van de rijkste Spanjaarden werd.
Maar nu zit het Hernando, die zijn bijnaam dankt aan de riolen die hij aan het begin van zijn carrière ontstopte, opnieuw tegen. Zijn grootste project tot nu toe telt 5.000 woningen, dat hadden er 8.000 meer moeten zijn. Minstens 40.000 mensen moesten wonen in zijn stad, die hij onder andere heeft voorzien van een een kunstmatig meer en een park dat genoemd is naar zijn vrouw, María Audena.
El Pocero moest gedwongen door schulden tweeduizend appartementen aan de banken verkopen. Net als zijn collega’s heeft hij jarenlang te veel en te dure huizen gebouwd. De Spaanse huizenzeepbel, opgeblazen door een lage rente en speculatiedrift, spatte begin vorig jaar uiteen. De banken bieden zijn woningen nu met 40 procent korting aan.
>>Lees verder in Trouw.
